ក្រៅតែពីអានសៀវភៅ ទស្សនាវដ្ដី កាសែត ឬអានច្បាប់ក្បួនផ្សេងៗ ការស្ដាប់ក៏ជាផ្នែកមួយជួយឱ្យយើងមានការយល់ដឹងទូលំទូលាយ និងសម្បូរគំនិតផងដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើយើងជាមនុស្សម្នាក់មិនសូវចូលចិត្តស្ដាប់អ្នកដទៃនិយាយ ឬចូលចិត្តនិយាយច្រើនជាងស្ដាប់ នោះយើងប្រាកដជាគ្មានគំនិតទូលំទូលាយឡើយ។
មែនទែនទៅយើងគួរតែឈ្វេងយល់ដោយខ្លួនឯងថា
បានជាធម្មជាតិបង្កើតមនុស្សឱ្យមានត្រចៀកពីរ
នោះគឺចង់ឱ្យមនុស្សយើងប្រើត្រចៀកស្ដាប់ឱ្យបានច្រើន
កុំស្ដាប់អ្វីតែម្ខាងឬមួយជ្រុង
ព្រោះវាអាចធ្វើឱ្យយើងវិនិច្ឆយ
ឬធ្វើសេចក្ដីសន្និដ្ឋានលើអ្វីមួយខុសជាយថាហេតុ។
ដោយឡែក ការណ៍ដែលធម្មជាតិបង្កើតមនុស្សឱ្យមានមាត់តែមួយ
គឺដោយសារធម្មជាតិមិនចង់ឱ្យមនុស្សនិយាយពាក្យអត់ប្រយោជន៍ច្រើនពេក
ឬមិនចង់ឱ្យមនុស្សនិយាយពាក្យជេរប្រមាថអ្នកដទៃច្រើនពេកផងដែរ។
ប្រសិនបើនិយាយពាក្យអត់ប្រយោជន៍ច្រើនពេកនោះអាចនឹងបង្កឱ្យមានបញ្ហាដល់ខ្លួនជាក់ជាមិនខាន។
ខ្ញុំតែងសង្កេតឃើញជារឿងៗថា
បុគ្គលដែលយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់អ្នកដទៃច្រើន
គឺច្រើនតែមានចំណេះដឹងទូលំទូលាយ
និងជោគជ័យនៅថ្ងៃអនាគត។
បើនិយាយពីការសិក្សាវិញក៏មិនខុសគ្នាដែរ
ពោលសិស្សដែលយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់គ្រូពន្យល់
គឺនឹងទទួលបានចំណេះដឹងច្រើនជាងសិស្សដែលមិនសូវស្ដាប់គ្រូ។
សិស្សដែលមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់រៀនសូត្រ
និងមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការស្ដាប់គ្រូពន្យល់មេរៀន
ច្រើនតែស្ដាយក្រោយនៅពេលពួកគេចូលប្រឡូកក្នុងសង្គមការងារ។
ព្រោះពួកគេគ្មានចំណេះដឹងទូលំទូលាយ
ពួកគេមិនសូវយល់ពីការងារ
និងមានបញ្ហាផ្សេងៗជាច្រើនទៀត។
ដូច្នេះហើយ ខ្ញុំសូមផ្ដាំក្មួយៗ និងយុវជនជំនាន់ក្រោយទាំងអស់ថា ប្រសិនបើចង់ចេះអ្វីមួយ បើចង់ជោគជ័យអ្វីមួយ… ត្រូវស្ដាប់អ្នកមានបទពិសោធ អ្នកមានចំណេះដឹងខ្ពង់ខ្ពស់ និងអ្នកជោគជ័យឱ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ គឺយើងអាចស្ដាប់តាមរយៈប្រព័ន្ធ YouTube ឬតាមរយៈណាត់ជួបសូមមតិយោបល់ផ្ទាល់ ឬក៏តាមរយៈការចូលរួមកម្មវិធីសិក្ខាសាលានានា ស្ដាប់វាគ្មិននិយាយជាដើម៕
ខ្លឹមសារទាំងស្រុង ដោយឧកញ៉ា វេជ្ជបណ្ឌិត គួច ម៉េងលី
